بهترین کودها برای سویا

فسفر: یکی از بهترین کودها برای گیاه سویا، فسفر می باشد. زیرا برای تشکیل ریشه سویا، تامین پروتئین دانه، تشکیل گل و غلاف بندی سویا، عنصر فسفر از اهمیت خاصی بهره می برد. توجه کنید که میزان فسفری که باید به این نوع گیاه بدهید، به نوع خاک و مقدار کود زراعت قبلی بستگی دارد. در کم و زیاد بودن میزان فسفر باید با دقت زیادی عمل کنید، چرا که زیاد بودن این عنصر باعث کاهش دادن پروتئین دانه ها می شود و کمبود آن، باعث ریزش گیاه و جلوگیری از غلاف بندی گیاه شده و در نهایت منجر به ریزش دانه ها و غلاف های سویا می شود.

ازت: یکی دیگر از بهترین کودها برای گیاه سویا، عنصر ازت می باشد، چون که برای افزایش پروتئین دانه گیاه سویا، وجود عنصر ازت الزامی می باشد. توجه فرمایید که اگر ازت زیادی به گیاه داده شود، این امر موجب می شود که گیاه رشدی علفی داشته باشد، خوابیدگی در گیاه به وجود بیاید و رنگ سبز برگ ها تیره شود.

نیتروژن: در خاک های فقیر و بدون مواد مغذی مقداری مناسب از نیتروژن لازم می باشد. در اصل کمبود نیتروژن سبب کم شدن رشد گیاه، زرد شدن برگ ها و ساخته نشدن کلروفیل در گیاه می شود. بنابراین مقدار استفاده از عنصر نیتروژن باید کاملا اصولی و مناسب باشد.

کلسیم: عنصر کلسیم در افزایش رشد و بازدهی هر گیاهی از جمله سویا، نقش مهمی را ایفا می کند. به علاوه کلسیم برای رشد و پیشرفت طبیعی باکتری غده و ایجاد موثر غده گیاهچه ها لازم و ضروری می باشد.

پتاسیم: در جریان باشید که گیاه سویا در هنگام رشد خود به میزان زیادی پتاسیم نیاز دارد و جذب این میزان در ساقه و برگ های پایینی بیشتر از قسمت های دیگر گیاه می باشد. از این رو باید پتاسیم را هنگام رشد بوته ها در اختیار گیاه قرار بدهید. وجود عنصر پتاس در گیاه سبب می شود، که از ریزش غلاف ها جلوگیری شود، غلاف ها پر شوند و میزان روغن دانه ها بالا برود. علاوه بر این ها، عنصر شگفت انگیز پتاسیم موجب بالا رفتن مقاومت گیاه در برابر انواع بیماری و امراض خواهد شد. اما در خصوص کمبود پتاسیم باید بدانید، که کمیِ این عنصر باعث از بین بردن شادابی و سرحالی گیاه، حساس شدن سویا به سرما و بیماری های قارچی و زردی و سوختگی برگ های پیرتر و قدیمی تر می شود و در نهایت این زردی بیشتر از حاشیه برگ ها شروع می شود.

منیزیم: برای به وجود آمدن کلروفیل گیاه سویا، عنصر منزیم بسیار تاثیر گذار است. سعی کنید میزان این عنصر کاملا مناسب باشد، چون که کمبود آن باعث کاهش فعالیت باکتری غده می شود و این کمبود در خاک های اسیدی بیشتر دیده می شود.

گوگرد: اکثریت خاک های مناطق گرمسیری با کمبود عنصر گوگرد رو به رو هستند. به همین دلیل باید از وجود این عنصر برای گیاه سویا غافل نشوید.

منگنز: حساس بودن گیاه سویا نسبت به عنصر منگز بیشتر از سایر عناصر است. در اثر کمبود منگنز، بوته های این گیاه کوتاه شده و برگ های آن زرد می شوند. همچنین کمبود منگنز در زمان رشد گیاه، موجب می شود که لکه های زرد و سفیدی در بین رگ برگ ها به وجود بیاید. شما باید قبل از چنین رخدادی، با اضافه کردن مقدار مورد نیاز این عنصر، گیاه را از قرار گرفتن در چنین شرایطی محفوظ نگهدارید.

آهن: کمبود آهن معمولا در خاک هایی که دارای ph بالا و گچ زیاد هستند، وجود دارد و در نهایت این کمبود باعث کاهش رشد گیاه و زرد شدن برگ های سویا خواهد شد. به علاوه عنصر آهن در ساخت کلروفیل و تنفس گیاه نقشی اساسی بر عهده دارد. در صورتی که گیاه شما با کمبود این عنصر مواجه شد، شما می توانید برای جبران کمبود سولفات فروس و یا کلات آهن را به خاک گیاه سویا اضافه کنید.

روی: در صورت کم شدن این عنصر، رنگ برگ های سویا به قهوه ای روشن در می آید.

مس: فعال سازی آنزیم ها بر عهده عنصر مس است و کمبود مس باعث رشد ناقص و کاهش محصول خواهد شد. به طور معمول، کمبود مس در خاک های شنی قابل مشاهده کردن می باشد.

بر:در کل خاک های قلیایی و خاک هایی که غنی از مواد آلی هستند، به کمبود عنصر بر دچار می شوند. گیاه سویا به کمبود این عنصر بسیار حساس است و از جمله عوارضی که سویا در صورت کمبود بر به آن دچار می شود، رشد ناقص گیاه می باشد. نا گفته نماند که میزان استفاده از این عنصر باید کم باشد، زیرا استفاده زیاد از بر سبب مسمومیت گیاه سویا خواهد شد.